Θλιβερή Συσκευασία | Oμικρόν Μι

Μικρός αναρωτιόμουν,

που να πηγαίνουν τα ψάρια το χειμώνα.

Δεν κρυώνουν άραγε μέσα στη θάλασσα;

Μεγαλώνοντας έμαθα

Ξέρω

Καταλήγουν σε καταψύκτες

μέσα σε νάιλον συσκευασίες.

Εμπορεύματα

Μια συνάρτηση προσφοράς και ζήτησης

Όπως εγώ

Πουλάω την εργατική μου δύναμη

Σας παρακαλώ, πάρτε με!

Σήμερα είμαι σε προσφορά!

Θυσιάζω ώρες

για να πάρω πλαστικό.

Πλαστικό φαΐ

Πλαστικά σκουπίδια

Πλαστικούς ανθρώπους

Πλαστή ζωή

Η εργασία απελευθερώνει

έγραφε μια ταμπέλα με φωτάκια νέον.

Είμαι πια λεύτερος. Σκλάβος,

αλλά ελεύθερος.

Ο Μαρξ μας ξεγέλασε

Γίναμε αντικαπιταλιστές

και ο καπιταλισμός τώρα πια

μας είναι εντελώς απαραίτητος.

«Ακούστε εδώ καριόληδες»,

μας είπαν οι αγορές

«χωρίς εμάς είστε αντι-τίποτα

δηλαδή τίποτα».

Ετεροκαθοριζόμενες ζωές

Συσκευασμένα συναισθήματα

Και γω εκεί

Ακίνητος σαν τα ψάρια

Παγωμένος

Να ασφυκτιώ

μέσα στην πλαστική μου συσκευασία.

Στο σούπερ μάρκετ

που ονομάζετε ζωή.

Να περιμένω στο ράφι

κάποιον πελάτη.

Σας παρακαλώ, πάρτε με!

Σήμερα είμαι σε προσφορά!

Τίποτα. Κανείς.

Κενό

Γεμάτο σιωπή και δορυφόρους

Με προδιαγεγραμμένες τροχιές

Επαναλαμβανόμενες

Άψυχες μάζες

με νεκρική ακαμψία.

Όμως και στο διάστημα κάνει κρύο

Να το ξέρουν αυτό άραγε τα ψάρια

μέσα στις θλιβερές τους συσκευασίες;