Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Η εξαφάνιση | Ανδριάνα Μακρή

Και ρωτάω πως γίνεται. Έφυγε και δεν ξέρω πια που πάει. Την ψάχνω σαν τρελή. Ήταν εδώ πολύ καιρό και έφυγε ξαφνικά. Δεν ρώτησε κανέναν. Ούτε εμένα, ούτε εσένα. Άνοιξε την πόρτα μάζεψε ότι είχε και δεν είχε και το έσκασε. Μάζεψε βιαστικά και άτσαλα τσακωμούς, δάκρυα, αγκαλιές-φυλακές, λόγια, πράξεις, λόγια καλά ειπωμένα μα ανεκπλήρωτα. Κάτι φιλιά τα πήρε και αυτά μαζί της. Της άρεσαν, την χαρακτήριζαν, την ολοκλήρωναν. Βλέπεις, τα φιλιά τα αγαπούσε περισσότερο. 
 Όπως έφευγε ξέχασε να πάρει το παράπονο, την ανεκπλήρωτη εκείνη αγκαλιά και τώρα μας έχει μείνει μόνο αυτή. Μια αγκαλιά ανεκπλήρωτη.  
Πού πας; Δεν γίνεται να φεύγεις έτσι. Δεν γίνεται να ξεχνάς. Δεν μπορείς να ξεχαστείς. Και στο κάτω κάτω γιατί δεν λες σε κανέναν μας πού πας; Ωραία συμπεριφορά! Να την χαίρεσαι. Σαν αέρας είσαι. Γλυκός. Έρχεσαι, τάζεις χαμένους παραδείσους και κόσμους τρελούς και μετά φεύγεις χωρίς να μας λες αν θα χαθείς για πάντα ή αν θα ξαναγυρίσεις. Θα μπορούσες να αφήσεις έστω ένα σημείωμα στο ψυγείο, να ξέρουμε ότι ακόμη υπάρχεις και ας είσαι μακριά. Γιατί όχι, δεν μπορώ να πιστέψω πως χάθηκες χωρίς κανέναν προορισμό.
 Υπήρχες. Ότι υπάρχει και φεύγει δεν εξαφανίζεται στο άπειρο, μα θαρρώ πως κάπου ξαποστάζει, κάνει ένα διάλειμμα, αλλάζει προορισμό. Όχι δεν χάνεται.  
Προσπάθησα να σε κρατήσω μόνο μέσα μου, να έχω μόνο την ανάμνηση σου και ας ξέρω ότι έφυγες κι ας μην ξέρω τον επόμενο προορισμό σου. Όμως πόνεσα. Δεν ξέρω που πήγες. Πήρες τα μπογαλάκια σου και είσαι αλλού τώρα. Κι αν δεν ξαναγυρίσεις; Ο κόσμος μου λέει πως συνηθίζεις να έρχεσαι μια-δυο φορές το πολύ. Και μετά; Ήρθες σε μένα μια φορά και ήταν αξέχαστη.
 Σε παρακαλώ, υποσχέσου μου πως θα ξανάρθεις. Αυτή την φορά θα προσπαθήσω να σε κρατήσω, ότι και να γίνει. Δεν θα σε αφήσω να φτιάξεις βαλίτσες και να εξαφανιστείς. Θα παλέψω για σένα. Μόνο να ξανάρθεις.
 Δεν με νοιάζει τι ρούχα θα φοράς, τι βάψιμο θα έχεις και τι διάθεση θα υπάρχει. Άλλαξε και έλα. Μην φέρεις τίποτα αυτή την φορά. Μήτε φόβους, μήτε εγωισμούς. Έλα έτσι. Απλή, λιτή και απέριττη.
 Θα συγχωρέσω αυτή την εξαφάνιση μόνο αν ξανάρθεις, Αγάπη.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου