Είναι οι ώρες που θέλω να ξυρίσω τα μαλλιά μου, να γδυθώ και να βουτήξω σε έναν πινάκα ζωγραφικής με μια γκρίζα θάλασσα και έναν πράσινο βράχο,να χωθώ σε μια γωνιά να κουλουριαστώ και το μόνο που να μου αρκεί είναι να νιώθω τους πάντες και τα πάντα μακριά μου. Να ξέρω ότι δεν με πλησιάζει κανείς και τίποτα να εξαφανιστώ από κάθε μυαλό, σκέψη, υποσυνείδητο.
Να χαθεί κάθε αποτύπωμα μου σε κάθε δέρμα που ακούμπησα,
να καεί κάθε τρίχα μου που έχει ξεχαστεί σε μαξιλάρια ,
να χαθεί η εικόνα μου από κάθε φωτογραφία,
να σβηστεί το όνομα μου από κάθε τοίχο
και εγώ εκεί σε μια γωνιά του πίνακα να τα θυμάμαι όλα, να σας θυμάμαι όλους,
να γέρνω να ακουμπώ την καρδιά μου και
να προσπαθώ να ξεράσω τον πόνο που νιώθω στο στήθος μου.
Θέλω να σου πιάσω το χέρι και να σε κοιτάξω στα μάτια και να μην το ξέρεις. Να αισθάνεσαι παρά μόνο μια γλυκιά ζεστασιά στα δάχτυλα σου και να νιώθεις ότι κάτι σου λείπει,ένα κενό,μα να μην ξέρεις τι. Είναι οι ώρες που θέλω κάθε βήμα μου να προχωράει μια ώρα από το ρολόι,ώστε να τρέξω μακριά και ο χρόνος να με φθείρει. Είναι οι ώρες που η γη ξαφνικά λιώνει και με ρουφάει το χώμα και απλά χαροπαλεύω για μια τελευταία μάτια σου. Και ξαφνικά η ώρα περνάει και καταλήγω εγώ και όλα τα πτώματα που σκότωσα για να μείνω μόνη μου και ξαφνικά η γη με ρουφάει χωρίς να το ζητήσω,όλα και όλοι με ξεχνάνε,χάνομαι από τοίχους,κρεβάτια,καρδιές και σκέψεις και παραφέρομαι σαν τρελή στους δρόμους ψάχνοντας ένα σπίτι να με σώσει από την καταιγίδα που έρχεται μα κάνεις δεν με ξέρει,κανείς δεν με θυμάται,σου ακουμπώ το χέρι σε κοιτώ στα μάτια και τρομάζεις ,τραβάς το χέρι σου και κοιτάς με απορία, ΕΓΩ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ! Είμαι το κενό σου,είμαι αυτό που νιώθεις ότι λείπει και ρίχνεις κείνη την ματιά σου-που δεν ξέρεις ότι την ξέρω- εκείνη την ματιά σου που με σπρώχνει χιλιάδες βήματα πίσω και μου ρίχνει χιλιάδες τούβλα στο μυαλό που με βαραίνουν και με τραβάνε προς τα κάτω σε κείνη την μαυρίλα που νιώθω.
Ανοίγω τα μάτια μου και ένα γκρι κύμα σκάει πάνω στο γυμνό σώμα μου,ξανακλείνω τα μάτια μου και κάνω μια ευχή.
Μακάρι αυτός ο ουρανός να είχε τα αστέρια σου.
Να χαθεί κάθε αποτύπωμα μου σε κάθε δέρμα που ακούμπησα,
να καεί κάθε τρίχα μου που έχει ξεχαστεί σε μαξιλάρια ,
να χαθεί η εικόνα μου από κάθε φωτογραφία,
να σβηστεί το όνομα μου από κάθε τοίχο
και εγώ εκεί σε μια γωνιά του πίνακα να τα θυμάμαι όλα, να σας θυμάμαι όλους,
να γέρνω να ακουμπώ την καρδιά μου και
να προσπαθώ να ξεράσω τον πόνο που νιώθω στο στήθος μου.
Θέλω να σου πιάσω το χέρι και να σε κοιτάξω στα μάτια και να μην το ξέρεις. Να αισθάνεσαι παρά μόνο μια γλυκιά ζεστασιά στα δάχτυλα σου και να νιώθεις ότι κάτι σου λείπει,ένα κενό,μα να μην ξέρεις τι. Είναι οι ώρες που θέλω κάθε βήμα μου να προχωράει μια ώρα από το ρολόι,ώστε να τρέξω μακριά και ο χρόνος να με φθείρει. Είναι οι ώρες που η γη ξαφνικά λιώνει και με ρουφάει το χώμα και απλά χαροπαλεύω για μια τελευταία μάτια σου. Και ξαφνικά η ώρα περνάει και καταλήγω εγώ και όλα τα πτώματα που σκότωσα για να μείνω μόνη μου και ξαφνικά η γη με ρουφάει χωρίς να το ζητήσω,όλα και όλοι με ξεχνάνε,χάνομαι από τοίχους,κρεβάτια,καρδιές και σκέψεις και παραφέρομαι σαν τρελή στους δρόμους ψάχνοντας ένα σπίτι να με σώσει από την καταιγίδα που έρχεται μα κάνεις δεν με ξέρει,κανείς δεν με θυμάται,σου ακουμπώ το χέρι σε κοιτώ στα μάτια και τρομάζεις ,τραβάς το χέρι σου και κοιτάς με απορία, ΕΓΩ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ! Είμαι το κενό σου,είμαι αυτό που νιώθεις ότι λείπει και ρίχνεις κείνη την ματιά σου-που δεν ξέρεις ότι την ξέρω- εκείνη την ματιά σου που με σπρώχνει χιλιάδες βήματα πίσω και μου ρίχνει χιλιάδες τούβλα στο μυαλό που με βαραίνουν και με τραβάνε προς τα κάτω σε κείνη την μαυρίλα που νιώθω.
Ανοίγω τα μάτια μου και ένα γκρι κύμα σκάει πάνω στο γυμνό σώμα μου,ξανακλείνω τα μάτια μου και κάνω μια ευχή.
Μακάρι αυτός ο ουρανός να είχε τα αστέρια σου.
eksaireto!!!!!ena kommati tis zwis mou!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή