Μέχρι να με αγαπήσει - Κανένας Πολύφημε

Η όψη μου είναι όψη χολλυγουντιανού κομπάρσου. Και όμως θα χαλαρώσεις αν έρθω κοντά σου.

Η μύτη μου είναι αδιάφορα μεγάλη. Οι ομαλές γωνίες στο πρόσωπο μου δείχνουν μια άτονη ανδρικότητα. Τα γέννια μου είναι αχτένιστα και μπλεγμένα. Ξέρω ότι δεν είμαι ωραίος. Τα μάτια μου είναι μαύρα, θυμίζουν τα φρικαρισμένα μάτια αρχαίου Ινδού ευνούχου.

Από καμμία άποψη δεν είμαι στους δυνατούς και στα λαμπρά αστέρια.

Μα όταν έρχεται η νύχτα και τα αστέρια σβήνουνε στον εφησυχασμό τους, εγώ είμαι ξύπνιος. Τα μάτια μου στο σκοτάδι γυαλίζουν κατανόηση σαν τα μάτια της κουκουβάγιας. Η φωνή μου είναι βαθειά σαν την θλίψη μου και οι γνώμες μου βρωμιάρες σαν την γνώση μου.

Οι γυναίκες με αγνοημένες τις ανάγκες τους από τα παγερά αστέρια στρέφονται στον μυστικισμό. Στρέφονται σε μένα. Εγώ είμαι εδώ για να κάνω την ζωή, αυτό το παράλογα μακρύ ταξίδι κάπως ανεκτό. Είμαι εδώ να αποσυμφορήσω καταπιεσμένους οργασμούς και ανολοκλήρωτες φαντασιώσεις. Είμαι εδώ να πάρω σε ένα ταξίδι κάθε γυναίκα που κρίνω άξια της απόκρυφης γνώσης μου.

Αποκομμένη από το αυταρχικό μάτι των αστέρων και της μάνας της, η γυναίκα, αφήνεται στον ήχο μου και την μυρωδιά μου. Για λίγο βλέπει πως θα ταν να ζούσε λευτεριά. Για λίγο καταλαβαίνει τι θα πει ομορφιά. Έρχεται σαν  κάμπια και φεύγει σαν πεταλούδα. Μέχρι να της καψαλίσουν τα φτερά τα λαμπερά αστέρια και να γυρίσει πάλι σε μένα. Μέχρι να αγαπήσει την νύχτα και τον μαλακό της μανδύα. Μέχρι να λατρέψει τον έρωτα τον ίδιο.

Για περισσότερα κείμενα του Κάνενας Πολύφημε μπορείτε να μεταβείτε στη διεύθυνση: http://kalozoia.blogspot.gr/2014/08/blog-post_4.html